Żołnierze wyklęci

Ciemna chmura pustych twarzy.
Ciężkie kroki.

Trzaski, szmery, jęki, krzyki.

Ból.

Miękkie pióra okryły ziemię.
Szare pióra.

Upadłe anioły o pustych oczach.
Bez duszy.

Wyklęte wojsko niosące zgubę.

Wiatr uniósł tumany kurzu.

Chmury okryły niebo.
Ziemia pogrążyła się w ciemności.

Tylko ciężkie kroki wojska grzmiały w mroku.

A szczęk ostrzy towarzyszył krzykom ofiar.

Nagle nastała cisza.

Wojsko rozpadło się w czerwony pył.

Niesiony wiatrem do wielu zakątków świata.
Przypomina o cierpieniach zadanych mieczem Wyklętych.